Düşünce

Amir’in Reactive vs. proactive development yazısını okuyunca (hayır, reaktif / proaktif programlama paradigmaları ile ilgisi yok), benimsediğim yaklaşım daha bir pekişti. Ben sadece işte değil, hayatımla ilgili verdiğim birçok kararda proaktif bir yaklaşım içinde oluyorum; ama olası bir krizde ne yapacağımızı da iyi bilmek gerekiyor. Bu zamana kadar hiç kapıda anahtar unutmamış olmam, bundan sonra da unutmayacağım anlamına gelmiyor. Bir örnek üzerinden gidelim. Öğrencisiniz, bir sebepten sınavlara çalışamadınız, son günündesiniz. Ne yapmalı? Eğer biraz proaktif olabilseydiniz şunları yapabilirdiniz: ...

Not: Çok eski bir yazımdır. Aslı burada durmaktadır. İdeal bir dünyada yaşamadığımız malum. İşimizi yaparken birçok problemle karşılaşıyoruz; bağırarak yanımızda telefonla konuşanlar, oje sürerken kokusunun ne kadar rahatsız edici olduğunu bilmeyenler, laptopta kullanmak amacıyla bir fare ihtiyacımızı kimin karşılaması gerektiğini tartışanlar veya başkalarına aldırış etmeksizin klimanın ayarlarıyla oynayanlar.. Bunlar her zaman karşımıza çıkacaktır, şuanki dünya düzenini ele alacaksak yapacak çok fazla bir şey yok. Fakat bir nebze de olsa, aklımızdan geçenleri burada manifesto tadında sıralamak faydalı olabilir düşüncesindeyiz. Siz de aynı sıkıntıları yaşıyorsanız, iş arkadaşlarınızla (hatta gücünüz yetiyorsa işvereninizle) paylaşın; maddeler eksik veya yazıyla ilgili eleştiriniz varsa, yorum yazın, forklayın, harekete geçin. ...